Intermittent fasting (IF) , alternate day fasting (ADF), whole-day fasting (np. 5:2), time restricted fasting (TRF np. Ramadan) to różne określenia na formy ograniczenia spożycia posiłków w czasie.

Temat modny, aktualny, pytanie czy dla wszystkich ?

Dzisiaj opiszę potencjalny wpływ tych sposobów odżywiania na hormony.

Zaznaczam potencjalne kierunki ich wpływu.

Niewątpliwe korzyści: redukcja masy ciała, stężenia glukozy, insuliny, poprawa lipidogramu, ciśnienia tętniczego, redukcja stanu zapalnego

Insulina:

72 h głodówka redukcja insuliny o 35 % w ciągu pierwszych 24 h, w kolejnych dobach obniżenie insuliny o połowę

ADF – insuliny o 50 %

Tarczyca:

T3 w trakcie głodówki obniża się tuż po jej rozpoczęciu

Najbardziej w 48 godzinie głodówki

T3 do 55 % po 24 h głodówki

TSH bez zmian

Nadnercza

kortyzol podnosi się tuż po rozpoczęciu głodówki na każdym rodzaju głodówki: TRF, IF, 2.5-6 dni

pik kortyzolu przesuwa się z rana na południe

Hormony płciowe

Kobiety

Testosteron – zarówno całkowity jak i wolny (poprzez wzrost SHBG)

Estradiol – bez zmian

prolaktyna – bez zmian

Mężczyźni

redukcja testosteronu (niezależnie od czasu trwania głodówki), brak wpływu na SHBG

Wnioski:

Głodówki mogą stanowić narzędzie do celu, jeśli

chcesz zredukować masę ciała, poprawić gospodarkę węglowodanową, działać przyczynowo na zespół metaboliczny

Może być ciekawym narzędziem u kobiet z PCOS – ponieważ obniżając insulinę oraz obniżając androgeny może działać przyczynowo na hirsutyzm, trądzik, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia płodności, z którymi borykasz się

Schody zaczynają się, kiedy:

chorujesz na niedoczynność tarczycy, przyjmujesz lewotyroksynę, należałoby wówczas zastanowić się nad zwiększeniem dawki leku w okresie głodówki (pod kontrolą badań oraz lekarza prowadzącego)

już jesteś dojechany/ dojechana stresem, masz niedoczynność kory nadnerczy – i dokładasz głodówki, które są dodatkowym stresorem

kiedy już masz niedobór testosteronu i próbujesz zredukować masę ciała w taki sposób